Goede berichten uit Nijmegen: de artisjokkengratin die voor het feest bedoeld was, maar nooit het buffet bereikte, blijkt gelukkig toch nog met smaak verorberd te zijn. Hij leek mij zelf eerlijk gezegd ook heel lekker, dus ik durf het risico aan hem te beschrijven zonder hem geproefd te hebben…
Ik gebruikte artisjokkenbodems. Deze waren diepvries, dus ik kookte ze nog een minuut of vijf en sneed ze toen in plakken van ongeveer een centimeter dik. In een laag in een ovenschaal leggen. Vervolgens maakte ik een dikke bechamelsaus. Die heb ik al vaker beschreven, zie bijvoorbeeld hier en hier.
Met dit verschil dat ik eerst een flinke gesnipperde ui met wat zout in de boter glazig en zoet (en niet bruin!) liet worden. Daarop een flinke schep bloem en er een samenhangende bal van roeren. Melk erbij, aan de kook laten komen en weer roeren tot het een samenhangende bal is. Enzovoort. Het moet een behoorlijk dikke saus blijven, want van de artisjokken komt waarschijnlijk nog wel wat vocht af.
De saus wordt op smaak gebracht met een paar eetlepels verse jonge geitenkaas (een smeerbare) en wat zout en peper. Over de artisjokken in de schaal gieten en bestrooien met een mengsel van geraspte Goudse en Parmezaanse kaas. Peterselie erover knippen, en ik schat zo’n 30 minuten in de oven tot alles lekker bubbelt en de bovenkant gegratineerd is.
En als het goed is krijg je dan dus zo’n soort plaatje:
Geen artisjokken? Ik verwacht dat het ook heel lekker kan zijn met bijvoorbeeld bloemkool of broccoli…